co drzemie w tej małej główce ?

Skok rozwojowy to zawsze radość i powód do dumy dla rodziców.  W końcu maleństwo po raz pierwszy zrobiło coś co jeszcze nie tak dawno  zdawało się być niemożliwe czy odległe w czasie. Nasz Uki jest dobrym przykładem na to, że nowym umiejętnościom towarzyszą przejściowe skutki uboczne odczuwalne nam wszystkim.

Spróbuję przedstawić wspomniane wyżej w krótkich scenkach z serii " z życia wzięte" zarówno ze swojej jak i jego perspektywy (która oczywiście jest wytworem mojej wyobraźni).

źródło : internet

Uki: kiedy udaje mi się wstać chciałbym po chwili złapać się najlepiej mamy lub taty, a tu muszę kombinować sam jak wrócić na cztery łapki by dalej zwiedzać świat. Gdy już nie mam pomysłu i chcę im o tym powiedzieć, najlepiej sprawdza się płacz - natychmiastowa reakcja

Ja:  ileż to dziecko potrafi stać w miejscu czy to nie za duże obciążenie dla jego nóżek i znowu rozgląda się i sprawdza czy jestem blisko a po chwili znowu płacz

Wniosek : Dla dziecka płacz  to jedyny sposób komunikacji ze światem , dla nas to często  melodia dobiegająca z nieustannie nakręconej pozytywki, która w nadmiarze doprowadza do irytacji

Uki: dlaczego mama zawsze zabiera mnie z kuchni i nie pozwala bym obejrzał dokładnie co jest w tym pudełku z tajemniczą szeleszczącą reklamówką na podłodze i tak się tam jeszcze wybiorę 

Ja: w kółko to samo, mówię - nie wolno do kuchni, a on swoje ... ileż można biegać tam i z powrotem 

Wniosek:  Dziecko ciekawe świata chce być wszędzie, my próbujemy je ochronić przed każdym niebezpieczeństwem choć do końca i tak się nie da

Uki : jest noc budzę się sam w swoim łóżeczku próbuje wstać, a tu napotykam jakieś kraty o które zawsze uderzam główką, boli, jest ciemno,nie chcę być sam, no tak jak zacznę płakać mama na pewno przybiegnie do mnie najszybciej jak się da 

Ja: dopiero co zdążyłam zasnąć, a tu płacz, no tak moja wina przyzwyczaiłam, znów nie chce spać sam...

Wniosek: Dziecko nocą najbardziej szuka poczucia bezpieczeństwa, dorośli chcą spać ;)